kwam het tegen een ik denk dat het klopt

"Als het leven je breekt, is dat omdat je er klaar voor bent om op een andere manier weer in elkaar gezet te worden. Elk stukje van jou dat zich verbrijzeld voelt, is een stukje dat een nieuwe plek, een nieuw doel, een nieuwe betekenis zal vinden. Vertrouw erop dat de scheuren daar zitten." het licht komt binnen. En soms vinden we in onze gebrokenheid onze grootste heelheid. 

We vinden de moed om opnieuw op te bouwen, om opnieuw te bedenken, om opnieuw te definiëren wat het betekent om sterk te zijn. 

Je bent niet gebroken; jij breekt door.”

- Onbekend

"When life breaks you, it is because you are ready to be put back together differently. Every piece of you that feels shattered is a piece that will find a new place, a new purpose, a new meaning. 

Trust that the cracks are where the light gets in. And sometimes, in our brokenness, we find our greatest wholeness. 

We find the courage to rebuild, to reimagine, to redefine what it means to be strong. 

You are not broken; you are breaking through." 

— Unknown

mooi stuk tekst

fijne feestdagen

waar

ziek

Al een week of wat leuk ik te snotteren en te hoesten. 

Woensdag middag kwam ik met koorts thuis. Vroeg het in gedoken met pcm.

Dinsdag nam een leerling afscheid en hadden we kerstborrel en vrijdag laatste dagje en afspraak bij HOP GGZ.

Die dagen doorgekomen met behulp van ben pcm lende lieve collega's en een fantastische stagiair.

Vrijdag avond echt ziek mijn bed in gedoken. Gisteren de hele dag flink koorts. Er alleen uitgeweest om Olli uit laten met joggingpak over pyama.

Maar eigenlijk heb ik geen tijd om ziek te zijn. Er moeten kerstboodschappen gehaald worden, cadeautjes gekocht en huis opruimen is ook geen overbodige luxe. 

Vanmorgen weer bed uit voor Olli. Daarna weer terug, maar straks toch maar douchen en aankleden en wat gaan doen.

De koorts is stukken minder, het hoesten en snotteren niet en mijn spieren doen ze van het hoesten. 

mooi

zou het?

hoe het nu is

Vandaag hadden we de afspraak met de advocaat online. 

Dat betekend dat hij naar mij toe moet komen, want digibeet en niet eens een laptop. 

Advocaat was formaliteit en als het goed is kan woensdag de boel ingediend worden bij de rechtbank. 

Maar ik ken die man niet, zo kil en koud. En maar gefixeerd op de geldelijke afwikkeling. Dat is nu klaar op de verkoop van de camper na. 

Morgen een afspraak bij de ING om de en/of rekeningen weer losse rekeningen te maken. 

Kortom het schiet op. 

Vandaag was ik bowlen met een stel collegas en daarna met 2 collegas nog een hapje eten. Ze vroegen hoe het nu met mij ging en ik kon in alle eerlijkheid zeggen dat het goed gaat. Bovendien verwachting goed. 

Natuurlijk zijn er momenten dat het me nog aan aangrijpt. Mijn toekomstbeeld is weg.

Maar ik voel me vrij, merk nu pas hoe ik al die jaren in standje buigen en meebewegen heb gestaan. 

Nu vallen er dingen op zijn plek. 

gevalletje hopeloos

Donderdag hadden we een online afspraak met de mediator om het convenant door te lopen. 

In de week ervoor had lamlul al lopen Steggelen over de auto. Nu was hij aan het miepen over hier uitschrijven en daar inschrijven. 

Mediator zei, dat moet gewoon. 

Mediator had gelijk al de herziene versie gestuurd, dus die heb ik vrijdag op mijn werk uitgeprint, zodat we vandaag als hij Olli terug kwam brengen, die hij donderdag dag had meegenomen, konden tekenen.

Verteld hij dat er morgen en koper voor de auto komt, dat hij er dan niet de dagwaarde voor krijgt, dus dat het dan oneerlijk is als ik wel de helft van de dagwaarde zou eisen. 

En misschien stom, ik heb toegegeven. Het gaat om 400 euro elk een ik had geen zin in gedoe. 

Achteraf denk ik, ik had eigenlijk gewoon op mijn strepen moeten staan. 

Maar ik word zo moe van hem en ik moet eerlijk zeggen sinds die schreeuwpartij en die klap ook een beetje bang. 

Dus ik laat het maar zo, ik zal er geen boterham minder om eten.

ook zo waar

mooi

op stap

Gisteren was ik met de trein op weg naar Den Bosch waar ik met mijn zusje afgesproken had. We gingen met door haar gewonnen kaartjes naar de Margriet Winterfair. 

De Fair vinden we niet zo veel aan. Vnl kleding, tassen en make up. 

Dus na 2 uurtjes hadden we het wel gezien en gingen we Den Bosch centrum in. 

 We liepen een Brasserie in in te gaan lunchen en ik hoorde mijn naam. Was een collega, die met zijn vrouw en weekendje op pad was. 

Hij zei nog, jij was vorig weekend al in Rotterdam, nu weer op pad. 

En eenmaal aan tafel zei Ik tegen mijn zusje, hij heeft wel een punt. Ik ben sinds we uit elkaar zijn al meer op stap geweest dan in het vorige schooljaar samen.

En dat voelt eigenlijk heel goed. 

Ik denk dat lamlul niet verwacht had dat ik er zo goed mee zou omgaan, dat hij gedacht heeft dat ik in zou storten en in een hoekje zit gaan zitten kniezen. 

Maar helaas voor hem is dat niet zo. 

En er staat nog meer op de planning de komende maand. 

Heerlijk, ik geniet ervan. 

Hoewel ik nog steeds ook dips heb. 

Maar het komt goed. 

Ik kan dit!

hoe gaat het nu?

Eigenlijk gaat het wel goed. Natuurlijk zit er nog heel veel boosheid en verdriet en vragen waar ik waarschijnlijk nooit een antwoord op zal krijgen maar verder gaat het best aardig. 

Ik werk nu vanwege veel zieke collegas naast mijn 3 hele nog 2 halve dagen normaal gesproken ook in mijn eigen klas. Dat is veel, zou liever 4 hele werken, maar dat komt na de kerstvakantie als hopelijk de zieke collegas terug of vervangen zijn. 

Ik kan het verhaal ook steeds beter vertellen zonder emotioneel te worden. 

De sessies bij de rouw/verlies coach zijn erg helpend, het ptss traject schiet nog niet op. Wachtlijsten enzo. 

Dit weekeinde was ik met een oud collega naar een congres in Rotterdam over hechtingsproblematiek en naast de kwartjes die er vielen waar leerlingen betreft, zag ik nog meer herkenning in het verhaal. Daar ga ik nu verder niet over uitweiden.

We waren vrijdag middag al gegaan, lekker hotel geboekt. In de avond lekker uit eten. Gisteren dan eerst het ontbijtbuffet en daarna het congres met heerlijke en goede verzorging. 

In de avond weer uit eten en vandaag na het ontbijtbuffet terug gereden. 

Super!

top tekst

ook waar

zo waar

hoe is het nu

Hoe gaat het? 

Eigenlijk heel goed. 

Natuurlijk vliegt het me soms aan, en kan ik nog emotioneel worden als mensen er naar vragen. Maar ook dat wordt steeds beter.

Gisteren ben ik in mijn eentje gaan lunchen. En toen bedacht ik me dat ik in mijn huwelijkse leven ook heel veel alleen heb moeten doen. Medische afspraken,, oudergesprekken op de scholen van de kinderen. Zelfs de ochtend van mijn hartklep operatie vond hij het niet nodig naar het ziekenhuis te komen om mee te lopen richting operatie kamer. 

En deels is dat natuurlijk door zijn werk, maar vooral ook doordat hij nooit de noodzaak zag ( of niet durfde) om diensten te ruilen of vrij ervoor te vragen. 

Zelfs voor mijn afstuderen was hij de grote afwezige, zonder ook maar te proberen om te komen. En het ergste was dat het dan nooit aan hem lag, maar altijd aan iemand anders. 

Zelfs zijn vreemdgaan lag niet aan hem, maar aan zijn strenge jeugd waarin hij niet kon zijn wie hij was. Dat die jeugd inmiddels al heel heel heel lang achter hem lag de en hij dus al heel lang zijn eigen keuzes kon maken, kwam waarschijnlijk niet eens in hem op.

Waarom ik het dan zolang heb laten doorgaan? 

Schaamte, gemakzucht, gewenning, angst voor het onbekende, bang om alleen te zijn. Wie zal het zeggen.

Nu maar hopen dat de officiële dingen zo snel mogelijk geregeld zijn zodat ik echt verder kan.

zo waar

wordt aan gewerkt

today

waarheid

cadeautje voor mezelf en boel in huis omgooien

De vensterbank had ik al veranderd,  en vandaag nog meer gedaan. 

Thee tafeltje wat in de keuken stond in de kamer gezet zodat de kast met kookboeken die naar zolder verbannen was naar de keuken kan. 

Een lekkere woondeken gekocht en mezelf een mooie bos rozen cadeau gedaan.

het hier en nu

Ik dacht dat ik het allemaal wel een beetje kon handelen. Maar hij heeft net de hond opgehaald voor een logeer weekeinde. Die man ken ik gewoon niet. Dat is niet de man waar ik bijna 40 jaar mee samen ben geweest. Zo kil en koud, totaal geen empathie. 

Ik kan me dan goed houden tot hij weg is, maar nu ben ik over de zeik.

positief zien

ptss

Woensdag was ik bij een rouw/verlies coach van/via mijn werk. 

Dat was heel heftig. 

Er kwam veel boven en ik heb veel gehuild 

Zijn advies was in naast sessies bij hem ook een verwijzing te vragen voor een psycholoog gespecialiseerd in PTSS.

Volgens hem zit er zoveel onbehandeld trauma, niet alleen van de afgelopen 10 jaar ( hartoperatie met alle complicaties, onveilige werksituaties en nu de scheiding) maar ook nog vanuit mijn jeugd, dat dat zeker helpend moet gaan zijn 

Is wel een drempel die ik over moet, sws al de verwijzing vragen. 

Maar ik ga moed verzamelen.

mijn draai vinden

Hoe heet nu gaat: 

Het gaat, als mensen er naar vragen spelen de emoties nog op, maar daarnaast gaat het wel redelijk. 

Woensdag ga ik via mijn werk naar een therapeut. 

Wel spelen er dingen door mijn hoofd. Robbert zegt dat moet je niet eens willen weten, maar toch. 

Vragen als:  Heb ik bijna 40 jaar in een leugen geleefd?

Heeft hij me moedwillig als dekmantel gebruikt?

Waren er al eerder mannen?

Heb ik signalen gemist?

Zijn onze kinderen wel uit liefde geboren? ( Van zijn kant dan, van mijn kant zeer zeker) 

Maar ja misschien moet ik mezelf niet toestaan zulke dingen te denken en me richten op de toekomst. 

Ik kan dit!

en weer een mooie

mooi

quote

en nu

Mijn emoties voelen nog alle kanten op. Van ontzettend boos naar diep gekwetst naar intens verdrietig naar strijdlustig. 

Kortom een soort rouwproces.

Ik hou me maar vast aan de uitspraak die ook al zegt men van wel, niet van Pipi Langkous schijnt te zijn: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!

toekomst in duigen of nieuw begin

Zonder in teveel details te treden.

Na 39 jaar samen waarvan bijna 38 jaar getrouwd is er een einde aan ons samenzijn gekomen.

Kort en goed: zijn gevoelens liggen elders, te laf om aan te geven dat hij wilde scheiden en mij net zo lang geprovoceerd tot ik knapte.

Heel veel verdriet en boosheid. Ook bij onze kinderen natuurlijk. Ook al zijn die volwassenen.

Voor nu is het praktische zaken regelen.

En dan verder. Toekomst in duigen of juist een nieuw begin.

1van mijn al jaren geleden gescheiden collegae zei: "misschien is dit wel het beste wat je kon overkomen"

Zo zie ik het nu niet, maar wie weet komt dat nog. 

Voor nu is het verdriet aan het zakken en voel ik me minder slecht dan ik verwacht had. De boosheid wordt echter alleen naar meer.

mooi

zo veel onschuldig leed

Altijd weer de onschuldigen die lijden. Het zou verboden moeten worden.

Israël en Palestina

Alleen de duivel 

slaapt nog op het kussen. 

De twee gelovigen, moslim en jood, 

liggen in de schuilkelder, 

onder de tafel of in de kast. 

Ween, Rachel, ween; ween, Khadidja, ween, 

want het zijn jullie kinderen 

die worden gedood door de hand van een bijna-broeder. 

O, kinderen van Abraham.

Ween Ismaël, ween; ween Aäron, ween

en rouw, meer dan tien dagen lang, 

want wij, de wereld, werpen jullie de erfenis van onze zonden in de schoot,

Oost en West.

Onze last is te groot.

Jullie mogen hem dragen, 

moeten voor ons wereldvrede bereiken.

De boter op onze hoofden 

loopt in straaltjes naar beneden, 

vertroebelt onze blik,

doet ons denken dat er een te kiezen kant is, 

een waarheid, een gelijk, een recht, een strijd. 

O, breng ons wereldvrede. 

De duivel lacht in zijn vuistje.

Laat jullie tranen stromen

tot in alle hoeken van het universum.

Er sterven alleen onschuldigen 

en er wordt alleen een toekomst gedood van de onschuldigen.

De onschuldigen! 

En de duivel draait zich nog eens lekker om op het kussen.

Ellis van Altena

zo waar

vakantie

Mijn eerste vakantie dag. 

Lekker aangerommeld.

Even naar het grote winkelcentrum, mezelf op een lunch getraceerd en wat boodschappen gedaan. 

Nu weer thuis. 

dikke envelop van het uwv

Bij de post een dikke envelop van het UWV. 

Naar aanleiding van mijn bezwaar en de hoorzitting erover. 

Ik ben in het gelijk gesteld, ze hadden mijn uitkering nooit zonder herkeuring mogen beëindigen. 

Of ik er financiëel iets mee opschiet is afwachten,want ik ben natuurlijk wel als oproepkracht gaan werken toen het stopte. 

Maar daar volgt dan weet en andere brief over, die komt pas over een paar weken. 

We wachten af.

Bevrijdingsdag 2024

wat fototjes van de afgelopen periode

mooi

opluchting

Vorige week had ik na de geen scopie die gemaakt was en een nieuw ontlasting onderzoek een bel afspraak met de MDL arts. Uit de scopie was niks gekomen, maar uit het onderzoek bleek dat een waarde van mijn alvleesklier veel te laag was.

Om uit te sluiten dat er daar iets aan de hand was zou ze een CT scan aanvragen.

Daarvoor moest ik vanwege de contrastvloeistof eerst nierwaardes laten prikken. Dat deed ik dinsdag.

Grote verbazing toen ik woensdag al een mail had dat ik vrijdag voor de CT scan kon komen.

Normaal gaat dat nooit zo snel. Dat maakte ons toch wat ongerust. Vrijdag dus naar het ziekenhuis en voor 11 april stond er een belafspraak.

Tot eind etenstijd de telefoon ging. De MDL arts, mijn hart sloeg over want als ze zo snel bellen, is dat meestal niet goed.

Maar ze zei gelijk, er is niks ernstigs hoor maar ik wil je u niet 2 weken in onzekerheid laten zitten.

In de alvleesklier is niks gevonden wat de lage waarde kan veroorzaken. 

Nu krijg ik medicatie daarvoor.

Het kan komen door de diabetes, door mijn chronische darmklachten maar omgekeerd kunnen die juist ook komen door de lage waarde.

Dus nu medicatie erbij, 4 weken kijken wat dat doet.

mijn moto

zo waar

ziek

En toen was ik ziek. Een luchtweg infectie, de derde in een paar maanden tijd. De eerste x een antibioticum. De 2e x aan de puffers. Nu dus aan de prednison. En een boze huisarts omdat ik gewoon was gaan werken.

Dus ziekgemeld. 

Net even de hond uitgelaten ( een mini rondje) en nu weer in bed want kapot.

Hopen dat ik snel opknap. Helaas of misschien juist wel goed, ligt mijn school laptop in mijn school kluisje, dus ik kan ook geen administratieve dingen doen.

Het is niet anders. Ik moet er aan toegeven. 

zo waar

na 3weken

Nu 3 weken aan het werk op het praktijkonderwijs.

Het is heerlijk werken. Vanavond met een heleboel collegae wezen bowlen. Super gezellig.

Enige minpuntje, mij duo gaat weg per half februari, ze heeft een andere baan. Er is een nieuwe collega aangenomen, iemand zonder ervaring dan we onderwijs bevoegdheid. Die nog als zijinstromers aan de opleiding moet beginnen.

 En ik werk ook nog maar net in die groep. 

We gaan zien wat dat gaat brengen.

Nu eerst lekker weekeinde!

de eerste week

De eerste week is alweer voorbij. Het voelt nog steeds heel goed.

Een warm welkom, hulpvaardige collegae en 2 hele verschillende groepen ,qua leerlingen.

Komende week maandag middag ouderbetrokkenheid muddag waarbij ik dus kennis ga maken met de ouders van de groep waar ik 2 dagen sta.

Dinsdagavond open avond. En deze week gaan de leerlingen ook citos maken.

Kortom een drukke week. 

De week erop ga ik op vrijdag avond met een aantal collegae bowlen. 

nieuwe baan

Vanaf 1 januari ben ik tot 1 augustus in dienst bij Produs. Dat is praktijkonderwijs. Op ongeveer 5 minuten fietsen van ons huis.

In eerste instantie dus voor dit schooljaar en dan kijken hoe het uitpakt met de formatie.

Maar ik heb me nog nooit ergens zo welkom gevoeld. Ik sta op de maandagen voor een 2e klas en de woensdagen en donderdagen voor een 1,e klas.

Van beide duo collegas had ik zondag een welkomsappje met de vraag of ik er zin in had.

In de pauze kreeg ik van de directeur en grote bos bloemen als welkom en meerdere collegas wipten nu even binnen om te vragen of ik dingen nodig had en of alles duidelijk was.

Voor de vakantie had ik al een sleutel en gisteren regelde de conciërge een pasje voor het printen/kopiëren. Als het goed is staat morgen een laptop voor me klaar.

Er werd al gelijk gevraagd of ik me wilde doen met activiteiten zoals bowlen, wandelen, koken, tennissen en nog meer.

Voor nu aangemeld voor bowlen, leuke manier om kennis het iedereen te maken.

Kortom een warm bad.