update

Inmiddels zit ik alweer ruim 2 maanden thuis, of ik als onze school op 2juni weer gaat beginnen, ook weer kan beginnen, hangt van de artse af. Omdat ik in de rizicogroep val en oo nog met het OV reis, is het nog maar de vraag of het een goed idee is.
We wachten af!

Ondertussen wacht ik op een oproep voor een nieuwe Botoxbehandeling, dit gaat via een gastroscopie en MDL arts had geen idee hoelang het kon duren. Het is wel weer hard nodig, ik heb er heel veel last van.

Eind juni heb ik dan eindelijk een afspraak met de internist die zich over mijn suikers gaat buige. De nieuwe medicatie (1x per week een injectie) is nu 2x opgehoogd en nog steeds zijn de bloedsuikers niet stabiel.
Ook de INR (stolling) is niet stabiel, dit kan komen door de wisselwerking met de nieuwe medicatie.

Kortom, nog syeeds niet uit de lappenmand!

memories

Lang geleden bracht ik  een aantal maanden door met stage lopen op dit schip.

Op mijn eerste dag werd ik aan iedereen voorgesteld en waar ik nooit geloofde in Liefde op het eerste gezicht was ik totaal overdonderd door een andere staigair,

En nu zijn we al ruim 33 jaar getrouwd!

corona

corona

Wat een gekte hebben we op het moment. Het lijkt wel of we in het script van een film zitten.

Al voordat besloten werd dat de scholen dicht gingen was de beslissing dat ik thuis bleef al genomen. Ik val met mijn hartklep en de nog steeds niet stabiele bloedsuiker heel erg in der risico groep,  dus ik neem geen risico. 

Riche is nu ook thuis, immers hogescholen en universiteiten zijn ook dicht. 

Hoe dat verder gaat voor hem is nog niet duidelijk. 

Ze hadden de keuze,  beschikbaar zijn voor de flexpool of eerst de tijd voor tijd uren opmaken en daarna verlof dagen opnemen. Riche en bijna al zijn collega's kozen voor de goedkoop. Voorlopig is nog niemand van hun groep opgeroepen voor werk, dus we wachten het maar af. 

Meer kunnen we niet doen. 

De camper staat klaar om weekeindje weg te gaan,  maar ja nu even niet dus. 

Hoewel ik denk dat ik in de camper net zo in quarantaine ben als thuis. 

We gaan het beleven. 

Onze Dominique zit op Tenerife,  ze mogen het hotel alleen uit om boodschappen te doen , mogen naar de eetzaal voor het buffet en verder op hun kamer of balkon. 

Ze vliegen donderdag terug,  als het goed is,  een eerder terug komen lukte niet. 

Stefanie en Francesca werken thuis en ook Robbert zijn afstudeer stage gaat nu vanuit huis.

Dominique is gelukkig met de vlucht waarmee ze mee moesten naar huis gekomen, Wel na wat geruzie en gedoe want de vlucht was overboekt, maar ze konden mee.

grenzen aangeven blijft moeilijk

Vrijdag belde de teamleider,  de leerkracht waarmee ik op vrijdag mee loop was ziek.  Of ik die 2 uurtjes dan die groep wilde doen.  

Ja dan zeg ik dus ja. 

Dat was niet slim,  want daarmee ging ik onder mijn grenzen. 

Groep was enorm druk want smiddags zouden ze carnaval vieren. 

De 2 die het meest afwijkende gedrag vertonen,  deden dat nu ook,  waarbij 1 van de 2 zodanig uit haar plaat ging,  omdat ik van haar afspraken afspraken de leerkracht niks afwist,  dat ze zo tegen me schreeuwde daar ik haar verzucht om maar elders tot rust te komen.  De andere deed nog drukker dan normaal,  maar al met al ben ik wel die de 2 uur heen gekomen. Maar daarna stortte ik echt in.  Liefst was ik een potje gaan huilen,  maar ik moest nog met de bus naar huis,  dus ipv huilen,  maar een lion gekocht op het station en die opgegeten.  En dat was weer niet slim omdat ik daarna veel te hoog in de suikers zat. 

Maar weer eens een update

Het gaat,  maar nog niet geweldig.  Botox behandeling werkt nog niet optimaal.  Vermoeidheid is ook nog niet over,  ondanks de staal tabletten. Maandag weer afspraak met de huisarts. 

Van Vitalis heb ik na het telefoontje niks meer gehoord,  dus misschien volgende week zelf maar eens achteraan bellen.

Opbouwen op werk gaat aardig,  vanaf komende week 1 hele  en 2 halve dagen. 

Kortom we modderen door!

medische update

Gisteren kreeg ik weer een gastroscopie met een botox behandeling. 

Ik moest een half uur voor tijd aanwezig zijn voor de voorbereidingen en dan nog een uur daarvoor on mijn INR te laten bepalen.

Ik heb dus ruime tijd in het ziekenhuis doorgebracht. 

Infuus inbrengen ging niet geweldig,  ik zei nog dat het niet goed zat maar ik had ongelijk.  Later bleek dat ik heel erg gelijk had.

Via het infuus krijg je het roesje, nou wat er ook gebeurde,  geen roesje, dus ik heb alles meegekregen en gevoeld.  Vreselijk. 

Gelijk nadat ik op de nazorg kamer wad,  kreeg ik vreselijke pijnen, aan het infuus en met ademhalen. 

Via het infuus kreeg ik PCM, dat werkte niet.  Toen het infuus eruit mocht bleek dat alles wat ze erin gespoten hadden nu in een grote bult in mijn arm zat. 

Ik mocht toch naar huis.  Omdat de pijn bij het ademhalen niet wegging,  vanmorgen gebeld.  Ik moest PCM nemen(alsof ik dat al niet deed) en de aarts zou terugbellen. 

Dat deed ze ook keurig en advies was PCM en morgen belt ze terug. Is het dan niet over gaan ze kijken of het een long embolie is. Dat zou eigenlijk alleen maar kunnen als er met dat foute infuus en luchtbel mee  is gekomen. Aangezien ik genoeg bloedverdunners binnen krijg.  (Moest voor deze behandeling wel even stoppen)

Heb ik weer.

Vanmiddag belde er ook iemand van vitalis.

Al mijn papieren zijn in orde,  alleen moet ik in het multi disciplinair overleg worden besproken omdat ik bij de MDL arts loop voor mijn slokdarm en natuurlijk vanwege de hartklep en bijbehorende bloedverdunners. 

We wachten af.