Ik weet even niet hoe ik moet noemen wat we voelen.
Met de goedheid van ons hart hebben we het jongste broertje van Richard in huis genomen.
Ik had weliswaar een onderbuik gevoel, maar heb dat genegeerd omdat Richie zo overtuigd was, dit moeten we doen.
Eigenlijk ging het best aardig, op wat kleine irritaties na, maar dat hou je toch.
In November ging R voor het eerst eindenijk naar Pro Persona en in de kerst vakantie stond er een afspraak met de psychologe waarbij wij ook mee moesten.
De week voor die afspraak zat hij ineens te huilen op de bank, dat hij ons iets moest vertellen, wat hij ook aan de psychologe ging vertellen.
Namelijk dat hij nog steeds zo een verdriet had van de dood van zijn vriendin (waar hij me zou gaan samenwonen) 30 jaar geleden, die bij een motorongeluk, waar hij ook bij was zou zijn omgekomen.
In eerste instantie aangehoord en getroost, maar al snel kregen we (vooral ik) twijfels. In die periode hadden wij goed contact met mijn schoonouders, kwamen er geregeld en dus op verjaardagen. Dus dan zouden we zo een vriendin toch ontmoet moeten hebben, of er allicht over gehoord.
Ook gevraagd, waarom hebben wij dit nooit geweten. Ja dat wilden pa en ma niet dat iedereen het wist.
Nu had Rice gelijk in het begin al aangegeven een x naar Haarlem te rijden om met zijn moeder te praten over het waarom van haar reactie en het niet komen. Dat was er nog niet van gekomen en steeds begin R daarover, dat moet je niet doen, of tegen mij dat moet je niet toelaten. En steeds meer negatieve verhalen over zijn moeder.
Afgelopen week zei Richie, ik ga zondag naar Haarlem. Hoop redenen van R waarom hij dat niet moest doen.
Zaterdag is Richie bewust met R afval weg gaan brengen in hem de kans te geven, dingen uit te spreken, maar niks.
Zondag Richie naar Haarlem en daar is zoveel shit uitgekomen, qua financiën heeft hij zijn moeder belazerd, terwijl ze hem al steeds geld toestopte. En ook bleek dat hij over zoveel gelogen had en ook over dat ongeluk.
Riche maandag ook nog zijn ex gebeld en die noemde hem nog net geen monster, hij heeft haar financieel en geestelijk kompleet uitgekleed.
Ik had zondag al gelijk gezegd dat ik hem eruit wilde en dat wilde Richie ook, die wilde alleen de psycholoog inlichten, want zijn therapie is gebaseerd op dezelfde leugens. (Die hele zgn zelfmoord maakte deel uit van zijn manipulatieplan).
Psycholoog wilde echter niks weten en begon over vertrouwensband.
Prima dan niet. Gezegd dat hij eruit ging, noodnummer gekregen wat hij dan kon bellen en verder zoeken ze het daar dan maar uit.
Woensdag ben ik met Olli naar een vriend van ons gegaan en Richard heeft hem geconfronteerd. Dat ging heel snel zei Riche, hij gaf gelijk toe dat verzonnen te hebben. Dus Riche heeft hem wat laten inpakken, de nummers van onze kinderen uit zijn telefoon verwijderd. Hem verteld dat als hij ook maar in de buurt van onze kinderen zou komen, Riche hem kapot zou maken (zo ken ik Riche helemaal niet, dus die is echt heel erg kwaad geweest), Dat we zijn spullen bij de andere spullen in de opslag gaan zetten, de deur open gedaan en achter hem weer dicht.
Zoals Riche zei, toen heb ik even een traantje gelaten en dat is ook de laatste traan die ik aan hem besteed.
We voelen ons vreselijk bedonderd. We zijn gemanipuleerd en voorgelogen en dat doet zeer.
