Altijd weer de onschuldigen die lijden. Het zou verboden moeten worden.
Israël en Palestina
Alleen de duivel
slaapt nog op het kussen.
De twee gelovigen, moslim en jood,
liggen in de schuilkelder,
onder de tafel of in de kast.
Ween, Rachel, ween; ween, Khadidja, ween,
want het zijn jullie kinderen
die worden gedood door de hand van een bijna-broeder.
O, kinderen van Abraham.
Ween Ismaël, ween; ween Aäron, ween
en rouw, meer dan tien dagen lang,
want wij, de wereld, werpen jullie de erfenis van onze zonden in de schoot,
Oost en West.
Onze last is te groot.
Jullie mogen hem dragen,
moeten voor ons wereldvrede bereiken.
De boter op onze hoofden
loopt in straaltjes naar beneden,
vertroebelt onze blik,
doet ons denken dat er een te kiezen kant is,
een waarheid, een gelijk, een recht, een strijd.
O, breng ons wereldvrede.
De duivel lacht in zijn vuistje.
Laat jullie tranen stromen
tot in alle hoeken van het universum.
Er sterven alleen onschuldigen
en er wordt alleen een toekomst gedood van de onschuldigen.
De onschuldigen!
En de duivel draait zich nog eens lekker om op het kussen.
Ellis van Altena
Geen opmerkingen:
Een reactie posten