Het verhaal van de hond

Vorige week dinsdag, tussen alle nare berichten over schoonvader door, hadden we van het ene op het andere moment een doodzieke hond.

Bij de ochtend wandeling was er nog niks aan de hand, bij de wandeling die ik smiddags met haar maakte liep ze al niet lekker meer en bij thuiskomst wilde ze geen koekje.

Ze wilde niet meer eten of drinken en niet meer naar buiten.

En met in ons achterhoofd nog het moeten laten inslapen van onze andere hond vorig jaar, besloten we woensdag toch de dierenarts maar met een bezoekje te vereren.

Daar bleek ze ruim 40 graden koorts te hebben en een baarmoederontsteking. Conclusie van de dierenarts, haar baarmoeder moet eruit en snel ook.

Nog even nagevraagd wat de risicos waren en of het nog wel zin had, hond wordt tenslotte in juni ook al 12.
Maar volgens de dierenarts was ze verder kern gezond en kan ze nog jaren mee.

Ze kreeg een prik tegen de misselijkheid en eentje tegen de koorts en antibiotica. Ik kreeg een spuitje mee om haar water te geven en we werden de volgende morgen om half 9 terug verwacht om haar te brengen voor de operatie.

Tegen de avond die woensdag knapte ze al iets op van de prikken, al wilde ze nog niet drinken en moest ik er water in krijgen met een spuitje. Eten deed ze ook niet, maar ze wilde wel weer ene klein stukje lopen.

Ze moest vanaf 8 uur in de avond nuchter blijven en juist rond die tijd begon ze op te knappen.

De volgende morgen hebben we haar naar de dierenarts gebracht en om 12 uur kon ik bellen om te horen hoe het er mee was.

Zo gezegd, zo gedaan, om precies 12 uur gebeld en de hondendame had zelfs al wat gelopen. Om half 3 mochten we haar ophalen en wat een verschil al.

Nog wat suffig van de narcose, maar al veel beter te pas.

Drinken en eten wilde ze nog niet, dus water maar weer met het spuitje. Tegen de avond ging ze zelf drinken en vrijdag at ze al weer kleine beetjes. En sindsdien is het alleen maar bergop gegaan. Gisteren op nacontrole geweest, wond is mooi genezen en ze is weer helemaal koortsvrij.

Tot het weekeinde moet ze rustig aan doen en nog aan de riem lopen (en dat vind ze niks, want is ze niet aan gewend) maar daarna mag ze weer los en spelen.

Gelukkig, we waren echt ongerust.