Vanmorgen ben ik terug geweest naar de huisarts, die me op mijn kop grlaf omdat ik niet voor het weekeinde gekomen was.
Ik heb andere anti biotica en moest long foto's laten maken een bloed prikken.
Waarschijnlijk zou vanmiddag de uitslag er al zijn. Toen ik belde was die er nog niet en ik moet morgen terug bellen.
En dan gaat het toch spoken. Wat nou als er met te zien is dan alleen een long ontsteking, tenslotte is mijn vader ook aan long kanker overleden.
Ik weet qua leeftijd val ik niet in de risico groep en ik heb ook nooit gerookt. Maar toch.
En dan zit er ook nog zo klein stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt: misschien was de uitslag er al wel maar wilde of mocht de assistente geen slecht nieuws geven.
Als ik logisch nadenk weet ik dat het nergens op slaat. Maar zo zootje liggende zijn ga ik toch malen.
Ik lees nu pas dit blogje en had je zo graag een hart onder de riem willen steken.
BeantwoordenVerwijderenKan me zo voorstellen hoe je gedachtengang is geweest.
Gelukkig weet je nu dat het een heel heftige longontsteking is, niets meer maar zeker ook niets minder!