gevalletje hopeloos

Donderdag hadden we een online afspraak met de mediator om het convenant door te lopen. 

In de week ervoor had lamlul al lopen Steggelen over de auto. Nu was hij aan het miepen over hier uitschrijven en daar inschrijven. 

Mediator zei, dat moet gewoon. 

Mediator had gelijk al de herziene versie gestuurd, dus die heb ik vrijdag op mijn werk uitgeprint, zodat we vandaag als hij Olli terug kwam brengen, die hij donderdag dag had meegenomen, konden tekenen.

Verteld hij dat er morgen en koper voor de auto komt, dat hij er dan niet de dagwaarde voor krijgt, dus dat het dan oneerlijk is als ik wel de helft van de dagwaarde zou eisen. 

En misschien stom, ik heb toegegeven. Het gaat om 400 euro elk een ik had geen zin in gedoe. 

Achteraf denk ik, ik had eigenlijk gewoon op mijn strepen moeten staan. 

Maar ik word zo moe van hem en ik moet eerlijk zeggen sinds die schreeuwpartij en die klap ook een beetje bang. 

Dus ik laat het maar zo, ik zal er geen boterham minder om eten.

ook zo waar

mooi

op stap

Gisteren was ik met de trein op weg naar Den Bosch waar ik met mijn zusje afgesproken had. We gingen met door haar gewonnen kaartjes naar de Margriet Winterfair. 

De Fair vinden we niet zo veel aan. Vnl kleding, tassen en make up. 

Dus na 2 uurtjes hadden we het wel gezien en gingen we Den Bosch centrum in. 

 We liepen een Brasserie in in te gaan lunchen en ik hoorde mijn naam. Was een collega, die met zijn vrouw en weekendje op pad was. 

Hij zei nog, jij was vorig weekend al in Rotterdam, nu weer op pad. 

En eenmaal aan tafel zei Ik tegen mijn zusje, hij heeft wel een punt. Ik ben sinds we uit elkaar zijn al meer op stap geweest dan in het vorige schooljaar samen.

En dat voelt eigenlijk heel goed. 

Ik denk dat lamlul niet verwacht had dat ik er zo goed mee zou omgaan, dat hij gedacht heeft dat ik in zou storten en in een hoekje zit gaan zitten kniezen. 

Maar helaas voor hem is dat niet zo. 

En er staat nog meer op de planning de komende maand. 

Heerlijk, ik geniet ervan. 

Hoewel ik nog steeds ook dips heb. 

Maar het komt goed. 

Ik kan dit!

hoe gaat het nu?

Eigenlijk gaat het wel goed. Natuurlijk zit er nog heel veel boosheid en verdriet en vragen waar ik waarschijnlijk nooit een antwoord op zal krijgen maar verder gaat het best aardig. 

Ik werk nu vanwege veel zieke collegas naast mijn 3 hele nog 2 halve dagen normaal gesproken ook in mijn eigen klas. Dat is veel, zou liever 4 hele werken, maar dat komt na de kerstvakantie als hopelijk de zieke collegas terug of vervangen zijn. 

Ik kan het verhaal ook steeds beter vertellen zonder emotioneel te worden. 

De sessies bij de rouw/verlies coach zijn erg helpend, het ptss traject schiet nog niet op. Wachtlijsten enzo. 

Dit weekeinde was ik met een oud collega naar een congres in Rotterdam over hechtingsproblematiek en naast de kwartjes die er vielen waar leerlingen betreft, zag ik nog meer herkenning in het verhaal. Daar ga ik nu verder niet over uitweiden.

We waren vrijdag middag al gegaan, lekker hotel geboekt. In de avond lekker uit eten. Gisteren dan eerst het ontbijtbuffet en daarna het congres met heerlijke en goede verzorging. 

In de avond weer uit eten en vandaag na het ontbijtbuffet terug gereden. 

Super!

top tekst

ook waar